De deurbel gaat, iemand van DPD. Ik had contact met ze gezocht omdat ik een pakket niet had ontvangen, terwijl ik een e-mail kreeg dat het bezorgd was. Op het moment dat het bezorgd zou zijn was ik nota bene gewoon thuis.
Afijn, de beste man was het tot op de bodem aan het uitzoeken en wilde me wat vragen stellen. Na even gezellig keuvelen zegt hij “het is bezorgd bij de buren op nummer 8.”
Echter, omdat er geen Niet Thuis-kaartje in mijn brievenbus zat, heb ik daar ook niet aangebeld. Geen probleem, zou hij wel even doen en me op de hoogte houden. Na een paar minuten hoor ik hem wegrijden.
Ongeveer 10 minuten later gaat de deurbel opnieuw en het is dezelfde DPD-speurneus. Dit keer mét m’n pakket.
“Aan de hand van GPS-data kan ik precies zien waar de chauffeur staat als hij een pakket als afgeleverd afmeldt. Wat denk je? Hij stond een straat verder aan de Bosranklaan. Snap ik ergens wel, die gasten hebben het zo druk.”
“Ehm, ja, OK. Hoe was ik daar ooit achter gekomen?”
Een filmische sfeer daalt neer over de Bolderiklaan. Het wordt spontaan pikdonker en ik waan me in de bioscoop. Dit is dat moment dat iedereen herkent: krekels.
The post Krekels in de Bolderiklaan appeared first on Goggleboy.